โรคพาร์กินสันส่งผลต่อการเคลื่อนไหวอย่างไร?

โรคพาร์กินสัน (Parkinson’s disease) เป็นโรคที่มีผลกระทบต่อระบบประสาทส่วนกลาง ซึ่งเกิดจากการเสื่อมของเซลล์ประสาทในบริเวณก้านสมอง (substantia nigra) ที่มีหน้าที่ในการผลิตสารโดปามีน (dopamine) การลดลงของโดปามีนนี้ส่งผลให้เกิดอาการทางการเคลื่อนไหวที่หลากหลาย ซึ่งรวมถึงอาการสั่น (tremor), การเคลื่อนไหวที่ช้า (bradykinesia), การเกร็งของกล้ามเนื้อ (rigidity) และการทรงตัวที่ไม่สมดุล (postural instability) อาการสั่นมักจะเกิดขึ้นเมื่อผู้ป่วยอยู่ในท่าที่นิ่ง และจะลดลงเมื่อมีการเคลื่อนไหว ในขณะที่อาการเกร็งของกล้ามเนื้อจะทำให้ผู้ป่วยรู้สึกตึงเครียดและเคลื่อนไหวได้ยากขึ้น การเคลื่อนไหวที่ช้าลงทำให้ผู้ป่วยขาดความกระฉับกระเฉง และอาจทำให้การเริ่มต้นการเคลื่อนไหวเป็นเรื่องยาก นอกจากนี้ การทรงตัวที่ไม่สมดุลยังเพิ่มความเสี่ยงในการล้ม ซึ่งเป็นปัญหาที่พบได้บ่อยในผู้ป่วยโรคนี้ โดยรวมแล้ว โรคพาร์กินสันส่งผลกระทบต่อการเคลื่อนไหวอย่างมีนัยสำคัญ ทำให้ผู้ป่วยมีความยากลำบากในการทำกิจกรรมประจำวันและมีคุณภาพชีวิตที่ลดลง การรักษาและการฟื้นฟูสมรรถภาพจึงมีความสำคัญในการช่วยให้ผู้ป่วยสามารถจัดการกับอาการเหล่านี้ได้ดีขึ้น

เรียนรู้เพิ่มเติม